Voor een dansje met een bewoner van een verpleeghuis draait Nelly, al vijf jaar vrijwilliger bij Stichting De Tijdmachine, haar hand nooit om. Ze is een graag geziene gast op de dansvloer bij verpleeghuizen en woonzorgcentra. Spelen Esther en Anna de sterren van de hemel, dan swingt Nelly met een bewoner op het ritme van Love me Tender of ‘Daar bij de waterkant.’

Nu de muziek niet naar de verpleeghuizen kan, komt de muziek via de schermen naar de verpleeghuizen toe. Van the Beatles tot Carole King, van Ramses Shaffy tot Wim Sonneveld; dagelijks drijven vrolijke, vertrouwde klanken van vroeger om 14:00 de verpleeghuizen en de huiskamers van Nederland binnen.

Vrolijke, vertrouwde klanken van vroeger in het verpleeghuis en de huiskamers van Nederland

De wekker staat: ik ben erbij!

Nelly: “Mijn wekker staat nu standaard op 13:57, zodat ik erbij ben wanneer het begint. ’s Avonds kijk ik het nog eens na. Dan zet ik de televisie uit, want daar komt toch alleen maar ellende op.” Soms doet Nelly een dansje in haar eentje bij de livestream. Pas nog stond ze te dansen met de stofdoek in haar hand. Ze begint te lachen: “Een poosje geleden was ik in een gekke bui. Toen dacht ik: als ik hier een paal zou hebben, zou ik gaan paaldansen!  Tja, je moet wat als je binnen zit.”

Pas stond ze te dansen met de stofdoek in haar hand

Herinnering aan het verpleeghuis

Af en toe denkt ze met weemoed aan een paar maanden geleden, toen alles nog normaal was. “Ik vind de livestreams leuk en het breekt de dag. Maar ik mis het enorm om in verpleeghuizen te staan. De sfeer, de bewoners, die gezelligheid. Af en toe hoor ik een liedje en dan denk ik aan een bewoner. Pas nog, toen Geert en Gertjan ‘Kom van dat dak af’ speelden, moest ik aan een man in een verpleeghuis denken die een gek gezicht trok en zei: ‘Is ‘ie er nou nóg niet af?’.” Ze begint te grinniken. “Ik hoop dat we elkaar snel weer mogen zien.” Tot die tijd is het elke dag om klokslag twee uur feest in huize Nelly. Zonder paal, met héél veel dans.