Het is nog rustig in de recreatiezaal van Belmonte. De vloeren worden gedweild, koffiekopjes klaargezet, uit de boxen schalt Hollandse muziek. Het is alweer negen maanden geleden dat de Tijdmachine haar intrek nam in dit woonzorgcentrum. Wat heeft de tijd sindsdien gebracht? We spreken Lia van der Hulst, teammanager Zorg bij Belmonte.

Reminiscentie
“Ik vind het zo’n ontzettend leuk project, De Tijdmachine. Bijzonder dat er veel jonge mensen aan meewerken, dat zie je niet vaak.” Zelf was Lia betrokken bij de oprichting van Belmonte en heeft ze veel reminiscentie-werk gedaan. Ze weet dus alles over mensen terugbrengen in de tijd.

De reizende Tijdmachine heeft ze negen maanden geleden van dichtbij gezien. Het openingsfeest, waar een vrouw in een rolstoel per se wilde dansen. Ze stond sinds lange tijd op haar benen en waagde een dansje. Het maakte diepe indruk op Lia. Ze vertelt: “Deze methode van reminiscentie is ijzersterk, het laat mensen soms letterlijk in hun kracht staan.”

Geen eenmalig project
Toen de tijdreis voorbij was en De Tijdmachine geland, begon het echte werk pas. Lia: “Zo’n Tijdmachine is geen eenmalig project, je moet het actueel houden. Daar heb je enthousiaste mensen voor nodig die de kar trekken.”

Zorg en welzijn combineren
Met coaching van de Tijdmachinecrew zijn in Belmonte een aantal werkgroepen opgezet, onder andere rondom eten, activiteiten en welzijn. Lia is betrokken bij de welzijnswerkgroep. “Daar kijken we hoe we bewoners een prettige dag kunnen bezorgen. ‘We’ zijn niet alleen de welzijnsmedewerkers, maar juist ook de zorg. Dat is belangrijk, want als je zorg met welzijn combineert, zie je de bewoner niet alleen als iemand die hulpbehoevend is, maar ook als persoon met een eigen leven naast zijn zorgdossier.”

Als je zorg met welzijn combineert, zie je de bewoner niet alleen als iemand die hulpbehoevend is, maar als persoon met een eigen leven naast zijn zorgdossier

De persoon áchter de zorgvrager zien
Daarom integreren we in de planning van de zorgmedewerkers nu ook welzijnsactiviteiten. Zo kan een zorgmedewerker even naar buiten met een bewoner, even de persoon zien áchter de zorgvrager. Niet alleen die steunkous wisselen, maar ook een kop koffie drinken met de bewoner.”

Hoe boksen we dingen wél voor elkaar?
De samenwerking met Stichting de Tijdmachine is prettig, vindt Lia. “Ze denken op alle niveaus mee, geven goeie tips, en met hun begeleiding kunnen we toch net iets meer bereiken. Dat is heel waardevol.” Lia vertelt hoe de Tijdmachine het woonzorgcentrum helpt om op een andere manier naar dingen te kijken. Hoe kunnen we moeilijke dingen wél voor elkaar boksen?

Niet beslissen voor een ander
Zo heeft Belmonte een mantelzorgavond georganiseerd, waarop ze de Tijdmachine noemde en in de geest van de Tijdmachine mensen opriep om iets te doen. Kleine klusjes, zoals naaiklusjes. Een mevrouw zei: “Ik wil dat wel doen, ik wil wel sokken stoppen.” Nu neemt ze af en toe zes paar kapotte sokken mee. En weet je wat het is; het is haar hobby! Dat is toch grappig? We hebben ingezien dat wij niet moeten beslissen voor de ander of hij iets kan of wil. Als je het niet vraagt, kan je dat namelijk helemaal niet weten.”

We hebben ingezien dat wij niet voor de ander moeten beslissen of hij iets kan of wil.

Nieuwe dimensie 
Lia hoopt van harte dat de Tijdmachine doorgaat, want het spreekt de mensen echt aan. “Er wordt een nieuwe dimensie toegevoegd aan hun leven in het woonzorgcentrum. Mensen komen los, bloeien op. Het overstijgt de dagelijkse beslommeringen even. Bovendien is reminiscentie simpelweg verslavend.” Om zich daarna af te vragen hoe zij in de toekomst terug zal kijken op haar jonge jaren. “Zal ik lyrisch worden van een stoffer en blik?”