“Onlangs hoorde ik iemand zeggen dat je vrijwilligerswerk in de eerste plaats voor jezelf doet. Dat vond ik een vreemde opmerking, maar naarmate ik erover nadacht besefte ik dat er een kern van waarheid in zit. Toen ik begon als reisleider bij Stichting De Tijdmachine, wilde ik ‘iets goeds doen’.
Bij het afnemen van mijn eerste interviews was ik dan ook erg gefocust op de vier vragen: ik wilde mijn steentje bijdragen. De keren erna kon ik dit loslaten.
Niet alleen de ouderen stapten in de Tijdmachine, maar ikzelf ook. Waar zij teruggingen in de tijd, stond mijn tijd stil. Ik had geen haast, hoefde nergens naar toe en kon helemaal opgaan in de verhalen die naar boven kwamen. Met een luisterend oor, wat aandacht en hier en daar een verdiepende vraag, heb ik heel wat afgereisd. Naar bijzondere gebeurtenissen, prille verliefdheden, soms verloren liefdes, geboortes, oorlogen en reizen. Alle gesprekken waren anders, maar ze hadden één ding gemeen: het leven kan onverwachts lopen, maar je moet eruit halen wat erin zit. Nu het nog kan.
In korte tijd mag ik als buitenstaander heel dichtbij komen en dat koester ik. Ik kijk alweer uit naar mijn volgende reis met een onbekende bestemming.”
— Vrijwilliger Jessica Zoghary
